Ο φευγάτος

ΧΟΡΤΑΣΑΜΕ ΤΙΜΩΡΙΕΣ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ

Όποιος περιμένει τιμωρία από το χθεσινό «θέατρο» πλανάται πλάνην οικτράν. Η ψηφοφορία του παραλόγου έλαβε τέλος εχθές, σε μια βουλή γεμάτη με κατευθυνόμενα ανθρωποειδή, που δεν έχουν καμία συναίσθηση της εποχής που ζούμε, όπως και το σύνολο των πολιτικών.

Αν ακούσεις πως μιλάνε ακόμα και σήμερα, πως κοκορεύονται, πετάνε κακίες τάχα μου και σπόντες, για να διασφαλίσουν το βουλευτικό θώκο τους, ακόμα και αυτή την ύστατη στιγμή δε το βουλώνουν... δε χαμηλώνουν τους τόνους. Συνεχίζουν να χαμηλώνουν όμως στα μάτια μας. Ενώ όλα τα άλλα έχουν αλλάξει. Η οικονομική μας κατάσταση, η ψυχολογία μας, τα όνειρα και οι φόβοι μας, τα προβλήματα και η αυτοεκτίμησή μας, το περιβάλλον, η καθημερινότητά μας, όλα έχουν αλλάξει κι αυτοί οι ίδιοι απαράδεκτοι, ανίκανοι, επικίνδυνοι κομπλεξικοί, με τις ίδιες πρακτικές. Κι όμως έχουν ρίξει τόσο πολύ το επίπεδο, που πλέον δε ζητάμε πολλά, μόνο λίγη ειλικρίνεια και λίγη πραγματική δημοκρατία.

Πέστε μας την αλήθεια και αφήστε μας να πούμε και μεις τι θέλουμε; Μας ρίξατε να κολυμπήσουμε μέσα στα λύματα χωρίς να το θέλουμε, αφήστε μας τουλάχιστον να πούμε αν θέλουμε να κολυμπήσουμε μπρούμυτα ή ανάσκελα. Έστω και την τελευταία στιγμή ας αποφασίσει αυτή η πουλημένη κυβέρνηση να κοιτάξει λίγο τους Έλληνες. Ας προσπαθήσουν να μας δώσουν πίσω λίγη απ' την αυτοεκτίμησή μας , λίγη περηφάνια. Είμαστε που είμαστε καταχρεωμένοι, γιατί πρέπει να είμαστε και ξεφτιλισμένοι;

Το έχω πει και θα το ξαναπώ: Και οι Κουβανοί ζούσανε μέσα στη φτώχεια, αλλά ήταν υπερήφανοι, γιατί έδιωξαν τη χούντα, εναντιώθηκαν στο Γολιάθ και ήταν κύριοι του εαυτού τους. Εμείς και τη χούντα φέραμε και σκύβουμε το κεφάλι στον καθένα. Πλέον κύριοι του εαυτού μας δεν είμαστε και ζούμε την απόλυτη φτώχεια. Συνεχίζουν με πρωτοφανή αγριότητα να μας εξοντώνουν και αυτό που παρατήρησα εχθές ήταν σαν κι αυτό που λέμε αυτή τη στιγμή είναι σαν να την έχω ξαναζήσει. Πριν 30-20-10 χρόνια τα ίδια «παιζόντουσαν» μέχρι να έρθει και να μας κάτσει στο σβέρκο ο επόμενος "καλός" που μονομιάς πέταγε τη μάσκα του πάνω στο θρόνο που μόλις είχε καταλάβει…. έτσι μονομιάς μας αποκάλυπτε το αληθινό του πρόσωπο. Αυτό με έκανε πλέον να πάψω να περιμένω και από τους επόμενους… δεν τους πιστεύω πια ρε αδελφέ μου!!!

Και το χειρότερο είναι ότι δε φαίνεται κανείς ικανός ή διαθέσιμος να βγάλει το φίδι απ' την τρύπα. Εμείς απλά τους κοιτάζουμε… φερόμαστε σαν να έχει πιάσει ένα σπίτι φωτιά κι εμείς το παρακολουθούμε εκστασιασμένοι… λάστιχο με νερό πουθενά. Όμως έχουμε φαντασία... τους βάζουμε ότι την κοπανάνε με ελικόπτερα, ενώ εμείς την ίδια ώρα εγκαταλείπουμε μαζικά τη χώρα με αεροπλάνα και βαπόρια (κατά το λαϊκό άσμα) για μια καλύτερη τύχη. Τους φτιάχνουμε φωτομοντάζ με κρεμάλες όταν την ίδια ώρα κρεμιόμαστε εμείς και πηδάμε από τα μπαλκόνια. Τους κλείνουμε πίσω από κάγκελα με τη φαντασία μας, όταν καθημερινά φυλακίζονται Έλληνες λόγω αδυναμίας πληρωμής (και δεν μιλάω για τα 20-30 λαμόγια που είναι στο Κορυδαλλό). Αυτοί γελούν... εμείς κλαίμε, εμείς παγώνουμε, εμείς πεθαίνουμε καθημερινά, εμείς δεν γεννάμε ελληνόπουλα γιατί μας το «απαγόρεψαν»… εμείς όμως πρέπει να κάνουμε κάτι. Από αυτούς πλέον είναι σαφές σε όλους μας, ότι δεν θα γίνει τίποτα καλύτερο για τη χώρα μας και τους Έλληνες... λέει τώρα ο Φευγάτος!