Ο φευγάτος

ΤΟ ΚΟΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙΟΥ!

Αναμνήσεων συνέχεια… Θυμάμαι τους μανάβηδες που περνούσαν με τα τρίκυκλα στις γειτονιές του Πειραιά… το βράδυ αφήναμε τα γυάλινα μπουκάλια στην εξώπορτα… ο γαλατάς περνούσε ξημερώματα και μας άφηνε στη θέση τους τα γεμάτα!.. ο Καζαντζίδης δεν είχε τραγουδήσει για χρόνια και στα πεζοδρόμια τρέχανε νερά παράλληλα με το δρόμο. Θυμάμαι που βγαίναμε έξω στη γειτονιά για μπάλα. Υπήρχαν ακόμα κάποιοι δρόμοι με χώμα στο Κερατσίνι… το καλύτερο μας. Όταν πέρναγε η ώρα έπεφταν τα sms βροχή… μόνο που τότε τα sms ήταν οι φωνές των μανάδων μας από τα μπαλκόνια και τα παράθυρα…

Τα χρόνια πέρασαν, τα νερά στα σοκάκια τα κατάπιαν τα φρεάτια, οι μανάβηδες εξαφανίστηκαν οι περισσότεροι χάσαμε τις μανάδες μας μαζί χάθηκαν και οι τελευταίοι χωματόδρομοι... Στη γειτονιά άλλαξαν οι αυλές μας που δεν υπάρχουν πια και οι άνθρωποι που μαζεύονταν στα καρεκλάκια έξω στα πεζοδρόμια το απόγευμα, τώρα κάθονται μπροστά στην τηλεόραση μόνοι, κουνώντας ρυθμικά το κεφάλι τους... γαμωσταυρίζοντας μεταξύ οκτώ και εννέα το βράδυ και γέρνουν μισοχορτασμένοι από το μπινελίκι που έριξαν στον εκάστοτε πρωταγωνιστή του θέματος της ημέρας. Χρόνια τώρα!..

Αυτό το κούνημα του κεφαλιού σαν το χορό της χαβανέζας κούκλας στο παρμπρίζ, δεν τους το χάρισε κανείς. Το κατέκτησαν! Με υπομονή, με υπομονή, με υπομονή και με κάμποση ακόμη υπομονή… Και πως να κάνουν κι αλλιώς, όταν όλα αυτά τα χρόνια ζούν ακούγοντας πως είναι τεμπέληδες, οι πιο καλοπερασάκηδες της Ευρώπης και άλλα τέτοια χαριτωμένα ενώ αυτοί πηδιούνται στη δουλειά παίρνοντας για μισθό τ’ @ρχίδια του φρουρού έξω από το χαρέμι; Όταν περιμένουν μια σύνταξη που όλο αναβάλλεται… και μέχρι να φτάσει στα χέρια τους έχει συρρικνωθεί κι άλλο;

«Κάνε λίγο υπομονή μάστρο-Νικόλα λίγα χρονάκια ακόμα» και να του λένε «δε βγαίνουν τα ταμεία μας». Τα ταμεία δε βγαίνουν αλλά ξέρουν να βγάζουν τα λεφτά από αυτά και να τα τσεπώνουν μετρητά, γαμώ την Τράπεζα της Ελλάδος. Τράπεζα των 300 και των φίλων τους θα έπρεπε να λέγεται. ΟΥΔΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ. Βαρέθηκα να βλέπω γραβατωμένους να μου εξηγούν για το έλλειμμα με δικούς τους όρους… ή για το πόσο Ευρωπαίοι είμαστε, για το πόσο έχει προχωρήσει η κοινωνία μας και πόσα έχουμε κατακτήσει. Ποιος από σας νοιάστηκε για το ασφαλιστικό, πραγματικά; Ποιος; Ένας ρε! Μιλάνε «αυτοί» που παίρνουν όσες συντάξεις θα μπορούσε να πάρει ο Χαϊλάντερ… μιλάνε αυτοί που γνώρισαν δυο εργασίες στη ζωή τους. Μία την πτυχιακή τους και μια που την λέγανε δείπνο!

Έχω βαρεθεί από μικρό παιδί να ακούω πως υπάρχει έλλειμμα. “Σφίξτε το ζωνάρι” κάποτε έλεγαν. Και το ζωνάρι δεν είχε άλλες τρύπες. Και ανοίξαμε καινούριες… Τζίφος. Δε θα βάλουμε άλλους φόρους... έταζε όποιος ήταν κοντά στην εξουσία πριν τις εκλογές. Έτρεχε ο μαστρο-Νικόλας να ψηφίσει και σε λίγο καιρό δώστου πάλι το κεφάλι πάνω κάτω και ολίγον από τοίχο σε τοίχο. Εδώ ακριβώς θέλω να κάνω μια αφελέστατη ερώτηση. Χρωστάμε λέει, αλλά χρωστάνε και όλα τα κράτη του κόσμου. Έχει ανοίξει καμιά τρύπα στον πλανήτη και τα λεφτά φεύγουν στο διάστημα; Πώς γίνεται και πληρώνουμε όλοι τον κώλο μας μια ζωή και ποτέ δεν ξεχρεώνουμε; Δημιουργική λογιστική θα μου πεις. Ναι… αν το κάνω αυτό στην επιχείρηση μου θα γελάει και ο θυρωρός στην εφορία.

Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις πλέον δεν μπορούν να δώσουν το νοίκι και το ΤΕΒΕ. Για το ρεύμα… δανεικά και τελευταία οι κώλοι σφίγγουν με τη κέντα που κάνει η ΔΕΗ και κόβει το ηλεκτρικό πριν την ώρα του για να εισπράξει περισσότερα ευρώ ανά κατέβασμα του ρολογιού. Και ο μαγαζάτορας που έχει επενδύσει τη ζωή του σε ένα μαγαζί να γίνεται ξεφτίλα μπροστά στην πελατεία του, το μόνο πράγμα που μπορεί να τον κρατήσει ζωντανό. Αυτό συγκυβερνήτες λέγεται πόλεμος. Πόλεμος εναντίον αυτών που σας στήριξαν και αν αυτό δεν λέγεται πουστιά, το λιγότερο είναι πολιτική ατιμία. Και; Στα παπάρια σας. Το πολύ πολύ να κουνήσω το κεφάλι παρέα με το μαστρο-Νικόλα κρατώντας ένα κερί στο σκοτάδι για να μην κουτουλάμε.

Από την άλλη έχουμε τις αριστεροσοσιαλιστάρες… τί ράτσα! Το 4seasons με ξεκούμπωτα πουκάμισα. Υποτίθεται πως είναι πιο κοντά στον λαό (ξέρω-ξέρω, έχω γράψει πολλές μαλακίες σήμερα αλλά τώρα πια το παράκανα) και μου βάζουν όλοι για εκπροσώπους "ξύλινες μαριονέτες". Χάθηκε ρε μπαγλαμάδες, να βρείτε κοινούς, καθημερινούς ανθρώπους, να μιλήσουν πιο ανθρώπινα μόνο και μόνο για επικοινωνιακούς λόγους, μπας και ξεπιαστεί ο λαιμός μου από το κούνημα; Να αλλάξω tempo τουλάχιστον!

Αν τα πεις όλα αυτά όμως δυνατά ή έστω έξω από το FIR του καναπέ σου, θα σε αντιμετωπίσουν σαν γραφικό, λαϊκιστή και ότι άλλο υποκουλτουρέ και αναχρονιστικό. Αυτό είναι ένα από τα κομβικά σημεία. Έχουμε χάσει σαν άνθρωποι τον αυθορμητισμό φοβούμενοι την εικόνα μας. Μιλάμε και φωνάζουμε μέσα από την «ανωνυμία» του διαδικτύου… μπροστά στο «αφεντικό» μούγγα στη στρούγκα… μη χάσουμε και τη δουλειά μας γιατί είναι και δυσεύρετη πλέον!!! Και έτσι επιβιώνει το σύστημα και ανδρώνεται.

Λοιπόν όλα αυτά και ακόμα περισσότερα με προσβάλουν τόσο πολύ πια. Έχω αποφασίσει και την επόμενη φορά (γιατί το κάνω εδώ και αρκετά χρόνια) να ξεχέσω τον οποιοδήποτε πολιτικό, μου τείνει το χέρι του για χειραψία πριν από τις εκλογές με χαμόγελο σαν να μασάει τσίχλα τσιμέντου ταχείας πήξεως.

Να πάνε να πηδηχτούν λοιπόν, όσοι βάζουν την εικόνα τους πάνω από την αλήθεια και στην προκειμένη την δική μου αλήθεια. Η αξιοπρέπεια μου -όση πια έχει απομείνει- δεν μου επιτρέπει να κουνάω το κεφάλι άλλο.