Ο φευγάτος

ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΕΑΤΗΣ ΦΑΡΣΟΚΩΜΩΔΙΑΣ;

Είναι αστείο να κάθεσαι σε μια γωνιά και να παρακολουθείς όλα τα σχέδια και τις εξαγγελίες τους να πέφτουν στο κενό.

Είναι γελοίο να παρακολουθείς μνημόνιο, μετά από μνημόνιο, και να μην πιάνουν τους προβλεπόμενους στόχους.

Είναι τραγελαφικό να βλέπεις μέτρα αιματηρής εξοικονόμησης, να μαζεύουν χρήμα, που πέφτει άκαρπο στο βαρέλι δίχως πάτου του μαγειρεμένου χρέους.

Είναι αποτρόπαιο να βλέπεις άσχημα, διεφθαρμένα πρόσωπα της πολιτικής, να θυσιάζουν κάθε τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας που τους απέμεινε στον “ιερό σκοπό” της διάλυσης της χώρας.

Είναι κατάντια να παρακολουθείς κάθε βράδυ στην τηλεόραση σου παπαγαλάκια, παρατρεχάμενους, αναλυτές της κακιάς ώρας, τυχάρπαστους να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Να σου σερβίρουν τη μια χαζή κίνηση αποπροσανατολισμού μετά την άλλη.

Είναι αυτή η κακή κωμωδία με το σώσιμο κάθε τρεις και λίγο, μέχρι να εξοικονομηθεί η επόμενη «δόση», που κρατάει το πτώμα ζωντανό.

Είναι κοροϊδία να σου λένε πως… «ότι γίνεται το κάνουμε για να γλυτώσουμε την πτώχευση» και μετά να ζούμε τη μια πτώχευση μετά την άλλη.

Είναι αστείο να βλέπεις την μια κοινωνική ομάδα να στρέφεται εναντίον της άλλης, και όλες μαζί να έχουν αποχαυνωθεί.

Θα ήταν αστείο….αν το αστείο δεν ήταν σε βάρος σου.

Αν δεν τσάκιζαν τα δικά σου άκρα κάθε μέρα.

Τις ελπίδες σου, τα όνειρα σου. Τα όνειρα των παιδιών σου. Αυτοί γελάνε μαζί σου, όχι εσύ με αυτούς.

Είναι αδιανόητο 10.000.000 ανθρώπινες ψυχές να εξαθλιώνονται μέρα με τη μέρα, να βολοδέρνουν ψυχικά ποτέ στα όρια της τρέλας και πότε στην πραγματικότητα εξαιτίας της ανικανότητας-προδοσίας – ανεπάρκειας 300 εκφραστών της λαϊκής βούλησης.

Αυτοί απλά παρατηρούν πόσο θα αντέξεις…. Ας μη μιλάμε πλέον για πολιτικό σύστημα. Αυτό έχει ήδη ξοφλήσει. Το συντηρούν εντέχνως μόνο οι τηλεοπτικοί δέκτες που μας κοιμίζουν με μαεστρικό τρόπο προβάλλοντας τα γεγονότα ανάλογα με τις εντολές που έχουν πάρει. Θα κλείσω με μια παράφραση του τραγουδιού του NIVO. ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ. Ελπίζω η μέρα που θα ξημερώσει να είναι εντελώς διαφορετική. Είναι στο χέρι μας. Αρκεί να το καταλάβουμε, να το πιστέψουμε και να δουλέψουμε σε κοινή πορεία.