Ο φευγάτος

ΠΡΑΞΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ

Δεν ξέρεις τι είναι; Ακούς στις ειδήσεις αυτή τη νέα λέξη και δεν ξέρεις που να την κατατάξεις στον κυκεώνα της ενημέρωσης των τελευταίων χρόνων; Ακούς τον Αυτιά, τον Πρετεντέρη και την Τρέμη να σου μιλάνε σαν ακαδημαϊκοί προφέσορες, προσκυνάς ευλαβικά και δεν καταλαβαίνεις μία. Μην ανησυχείς θα σου εξηγήσει ο Φευγάτος.

Κοίτα να δεις πως έχουν τα πράγματα. Η κυβέρνηση δεν θέλει πια να φέρνει στη βουλή προς ψήφιση νομοσχέδια 500 σελίδων με τη διαδικασία του κατ’ επείγοντος, όχι τόσο γιατί δεν προλαβαίνει κανείς να τα διαβάσει, (ούτως η άλλως ποτέ κανείς δεν τα διάβαζε), αλλά επειδή τσινάνε οι βουλευτές.

Ξέρεις τώρα, αναγκάζονται να παραδεχτούν δημόσια ότι ψηφίζουν νομοσχέδια χωρίς να έχουν ανοίξει βιβλίο, ότι δεν ψηφίζουν κατά συνείδηση ως οφείλουν αλλά και ότι δεν αντιπροσωπεύουν πια το έθνος όπως ορίζει το Σύνταγμα, με αποτέλεσμα να λένε όχι στα νομοσχέδια και να αναγκάζεται ο τσοπάνης να τα διώξει από το μαντρί. Φυσικά όταν ένα πρόβατο φεύγει από το μαντρί τα άλλα κάθονται πιο ήσυχα, αλλά άμα διώχνει πολλά υπάρχει ένα θεματάκι. Διώξε, διώξε, διώξε, καταλαβαίνεις ότι υπάρχει κίνδυνος να μείνουν οι τσοπάνηδες μόνοι τους χωρίς τα πρόβατα, χώρια που μπορεί να κάθεται απ’ έξω από τη στάνη ο Σύριζα και να μαζεύει προβατάκια και να βρεθεί ξαφνικά με 250 βουλευτές και να γίνει αρχιτσοπάνης χωρίς να ανοίξει μύτη.

Για να αποφευχθεί λοιπόν αυτή η στενωπός και να περνάνε και τα μέτρα αέρα-πατέρα χωρίς να κουράζονται οι βουλευτές, η κυβέρνηση αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή το κόλπο με την πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Αυτό είναι κόλπα ζόρικα που κάνουν στις Ινδίες και όπου αλλού η Δημοκρατία εφαρμόζεται μόνο Τρίτη Πέμπτη και Σάββατο 3:00 με 5:00μμ

Πάμε παράδειγμα τώρα για να καταλάβουμε όλοι (όλοι λέμε) περί τίνος πρόκειται:

Είσαι πρωθυπουργός και θέλεις να πουλήσεις την Ακρόπολη σε ένα φίλο που όταν την είδε έπαθε την πλάκα του και από τότε δεν κοιμάται πια τα βράδια αφού σκέφτεται μόνο εκείνη. (έρωτας με το πρώτο ευρώ λέγεται αυτό) Θέλει λοιπόν να την κάνει δική του.

Τι κάνεις λοιπόν; Πρόσεξε: Πας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για καφέ μια Κυριακή πρωί με λιακάδα και αφού ακούσεις από δύο φορές όλες τις ιστορίες που έχει να σου πει από την αντίσταση και σου έχει πει και το φλιτζάνι, του λες φεύγοντας: πρόεδρε, βάλε μια υπογραφή εδώ γιατί έχω ένα ραντεβού και δεν πρέπει να αργήσω. Αν σε ρωτήσει τι γράφει του απαντάς αόριστα “κάτι νόμους μωρέ”, υπογράφει και φεύγεις. Παίρνεις τηλέφωνο το φίλο και του λες τα ευχάριστα και το απόγευμα παίρνεις τηλέφωνο το συμβολαιογράφο σου και του λες: Μήτσο ετοίμασε ένα συμβόλαιο αγοραπωλησίας ακινήτου έναντι πεντακοσίων ευρώ (γιατί έχει να πας και από το Μαζωνάκη το βράδυ) και η δουλειά κλείνει. Το βράδυ της ίδιας μέρας πάντα (Κυριακή) στέλνεις την πράξη στο Εθνικό Τυπογραφείο για έκδοση. Είναι γνωστό σε όλο τον καλό κόσμο, από τον Αουγκούστο Πινοσέτ μέχρι τον Μπασάρ Αλ Άσαντ, ότι οι καλές Πράξεις Νομοθετικού περιεχομένου εκδίδονται πάντα Κυριακή βράδυ. Στη συνέχεια περιμένεις να περάσει και ένα τρίμηνο χωρίς να πας την πράξη προς ψήφιση στη Βουλή, για να μην αναστατωθεί και ο καφετζής της Βουλής και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Το ίδιο κόλπο μπορείς να κάνει για να ξεπουλήσεις το νερό που το θέλουν κάτι εταιρίες που έφυγαν από τη χώρα τους γιατί τα έκαναν μαντάρα και πλήρωνε ο κόσμος το νερό για ουίσκι, το ρεύμα που στο ζητάνε κάτι φίλοι, την επεξεργασία των σκουπιδιών που τη θέλει ένας καναλάρχης, τα ορυχεία χρυσού που τα θέλει ένας άλλος, τις υπηρεσίες των δήμων, τα βουνά για αιολικά πάρκα, και τα νησιά σε ξένους επενδυτές για να αναπτυχθεί κάποια στιγμή και αυτός ο τόπος που έχει μείνει πολύ πίσω σε σχέση με άλλες ανεπτυγμένες χώρες όπως η Ζιμπάμπουε, χωρίς να αναγκάζεσαι να γράφεις νομοσχέδια ή βρε αδερφέ βαρέθηκες κάποια στιγμή να κάνεις τον πρωθυπουργό ή να διοικείς τη χώρα, άνθρωπος είσαι. Με μία Πράξη Ν. Π. βάζεις ένα Επίτροπο στο πόδι σου και τον παίρνεις λίγο ………… για μερικά χρονάκια. Αν ο Επίτροπος είναι και Γερμανός ακόμη καλύτερα, αυτοί ξέρουν, (είναι σαν του 29 κατασκευαστές πλυντηρίων).

. Σήμερα με Πράξεις νομοθετικού Περιεχομένου ιδιωτικοποιήθηκε ότι είχε απομείνει Δημόσιο και θα δουλεύουμε επταήμερο δεκαεξάωρο αμισθί γιατί η εργασία απελευθερώνει. Τι θέλετε δηλαδή να ζείτε σκλαβωμένοι; Δεν σας καταλαβαίνω τελικά. Με τίποτε δεν είστε ικανοποιημένοι!!!