Ο φευγάτος

Η ΑΠΡΑΞΙΑ ΜΑΣ

Πραγματικά δεν γνωρίζω... και στ' αλήθεια με προβληματίζει η παγωμάρα που επικρατεί στην κοινωνία τελευταία... Μια παγωμάρα που δείχνει απαισιοδοξία, που δείχνει παραίτηση από όνειρα για καλύτερες μέρες... που δείχνει την απάθεια στο να αντισταθεί... που δείχνει την απόγνωση του να ζήσω σήμερα χωρίς να ονειρεύομαι το αύριο... που δείχνει την ανάγκη της επιβίωσης να υποσκελίζει την ανάγκη για ελεύθερη ζωή!

Έτσι μελέτησα και συμπέρανα ότι σύμφωνα με τη βιβλιογραφία ο εγκέφαλος του ανθρώπου αναπτύχθηκε στη διάρκεια χιλιετιών, από τη ζωώδη αρχική μορφή του στην πληρότητα που εμφανίζει σήμερα, αποτελούμενος από διάφορες "στρώσεις". Κάθε τμήμα του έχει κι ένα ρόλο. Τα πιο καινούργια τμήματά του είναι αυτά που κάνουν σύνθετες και ανώτερες διεργασίες.

Ο μετωπιαίος λοβός του εγκεφάλου είναι γνωστό ότι επηρεάζει τον εσωτερικό έλεγχο της συμπεριφοράς. Ελέγχει την ικανότητα για σχεδιασμό, λογική, επιτέλεση σκέψης σε ανώτερο επίπεδο. Ο πρωτόγονος εγκέφαλος είναι αυτός που φροντίζει για τις βασικές ανάγκες επιβίωσης.

Τι γίνεται, λοιπόν, όταν ο άνθρωπος πεινάει; Ο οργανισμός αρχίζει να καταναλώνει από τα αποθέματα, στη συνέχεια κάνει οικονομία στις καύσεις. Όσο η πείνα μεγαλώνει, τόσο ο οργανισμός αμύνεται, περνώντας σε καταστολή λειτουργιών του. Έτσι τα τμήματα του εγκεφάλου που ευθύνονται για λογικές και ανώτερες διαδικασίες σταματούν να λειτουργούν, μαζί τους σταματούν και οι συναισθηματικές λειτουργίες. Στο έσχατο σημείο της πείνας και λίγο πριν ο άνθρωπος πεθάνει, το μόνο που λειτουργεί είναι ο πρωτόγονος εγκέφαλος και το μόνο που φροντίζει είναι η τροφή για την επιβίωση του!.. Άρα όσο περισσότερο πεινάμε, τόσο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα…

Γιατί τα λέω όλα αυτά;

…Ίσως για να δικαιολογήσω την απραξία μας!