Ο φευγάτος

ΕΓΩ... Ο ΜΑΛΑΚΑΣ!

Που λέτε, απ’ όσο θυμάμαι την κατάσταση, μια ζωή της πουτάνας γινότανε, (μη μου τσαντίζεστε με τη γλώσσα που χρησιμοποιώ, γιατί τώρα έχω πολλά νεύρα).

Μου είπαν πως ζούσα σε σπηλιές και μετά εξελίχθηκα, και κοίτα να δεις… από τότε έτρεχα σαν το κατσίκι να κυνηγάω για να βγάλω τον επιούσιο. Μου έβγαινε η ψυχή, σας λέω στην τρεχάλα, χώρια που ήμουν μια ζωή χεσμένος από το φόβο μη με φάνε κάτι θηρία ναααα! Μετά κάποιος, πιο μάγκας από εμένα μέσα στη σπηλιά, μου έπαιρνε το καλύτερο κομμάτι κρέας γιατί λέει μίλαγε με την αστραπή που έριχναν κάτι θεοί (όπως τους έλεγε) και έπρεπε να τους φοβάμαι κι αυτούς!

Από τη μια τα θηρία από την άλλη ο αντιπρόσωπος των θεών (ο μάγος ας πούμε) με έκαναν να τρέχω πιο πολύ για να τους θρέφω όλους. Πέρασαν τα χρόνια και οι πιο μάγκες από μένα έγιναν και αρχηγοί και βασιλιάδες (εκτός από αντιπρόσωποι των θεών) κι εγώ να τρέχω εξελιγμένος πια σε πόλεις αντί για σπηλιές. Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά τα χρόνια τους έτρεφα όλους, πέρα από τα μέγαρα και τις κουρσάρες που τους εξασφάλιζα, γιατί πάντα είχα τον φόβο μέσα μου, τον φόβο που μου έβαζαν από δυο μεριές πάντα, γιατί μετά δεν είχα θηρία να με κυνηγάνε αλλά πιο μάγκες από μένα που τους έλεγαν πολιτικούς και αυτοί με φόβιζαν μια με τα νομίσματα και με μια με την πείνα. Κάποια στιγμή είναι αλήθεια πως έσκασα ο μαλάκας από το τρέξιμο γιατί που να προφτάσω να τους θρέψω όλους- έγιναν πολλοί βλέπεις- και είπα: «Αμάν ως εδώ», (μουλάρωσα, που λένε).

Τότε οι ίδιοι που τους έτρεφα μου είπαν: «Μη σκας, αγόρι μου, έχεις και συ τα δικαιώματά σου, ζεις ελεύθερος σε δημοκρατικό καθεστώς, ότι κάνουμε είναι για σένα, για να δουλεύεις πάντα, έχεις και τον συνδικαλισμό σου και τα ωραία σου, χώρια τις επαναστάσεις που μπορείς να κάνεις μέσα από θεωρίες». Θεωρίες, που για να εφαρμοστούν, θα πρέπει να γίνει ο Δίας πουτάνα στην οδό Αθηνάς. Δεν το κρύβω πως καταχάρηκα, που να καταλάβεις τώρα, εσύ ο ελεύθερος (χα χα,) τι θα πει να έχεις δικαιώματα και σύνταγμα. Βέβαια το μόνο που απέκτησα ήταν πολλά δικαιώματα που είχαν μόνο αυτοί και ένα σύνταγμα έτσι για να λέμε ότι υπάρχει. Εγώ στην απέξω πάλι! Κι αυτοί συνέχιζαν να τρώνε από το κυνήγι μου, για το οποίο με έπεισαν μετά από χρόνια πως λέγεται εργασία. Και δεν φτάνει αυτό με έπεισαν ότι η εργασία είναι ιερό δικαίωμα όλων και θα πρέπει να την προστατεύω πάλι με δικούς τους νόμους.

Δεν θυμάμαι πόσα χρόνια πέρασαν αλλά θυμάμαι ότι μεταξύ αυτών που με έπεισαν για όλα αυτά ήταν κάθε λογής παπατζήδες, κεντροαριστεροδέξιοι και όλο το κακό συναπάντημα που έτρεφα αιώνες. Τι να κάνω τους πίστεψα κι αυτούς. Γιατί το θλιβερότερο όλων είναι που κατάφεραν να συνηθίσω και να με μην με ενοχλεί τόσους αιώνες το «Μαλάκας»

Μετά που λέτε, ήρθε μια μέρα που οι ίδιοι, αυτοί που με είχαν πείσει για το ιερό δικαίωμα στην εργασία, μου την στέρησαν. Έτσι ξαφνικά μου είπαν: «Στοπ, μαλάκα, εμείς τώρα έχουμε να φάμε, εσύ άντε και γαμήσου».

Όσο κι αν ξεροκατάπια, όσο κι αν δεν το πίστευα, ναι , ήταν αλήθεια μου στερούσαν αυτό που τόσα χρόνια με έπεισαν πως είναι ιερό και φυσικά μου τα έπαιρναν και χοντρά. Τώρα τι να κάνω; Δάση δεν υπάρχουν να κυνηγήσω, σπηλιές ελεύθερες να βάλω το σαρκίο μου μέσα τέρμα (θέλουν νοίκι), είναι όλα δικά τους κι αν θέλω ακόμα και νερό να πιω θα το πληρώνω λέει. Με τι να το πληρώσω, ρε καριόληδες, αφού μου τα παίρνατε τα λεφτά με τον φόβο τόσα χρόνια; Είμαι σε απόγνωση πια. Τότε λέω θα βρω κι άλλους μαλάκες σαν εμένα να πάμε να πάρουμε αυτά που μας ανήκουν. Που τα δουλέψαμε, ρε αδελφέ.

Στον πρώτο που πήγα να μιλήσω για το θέμα μου λέει: «Πού πας, ρε Καραμήτρο; Έχουν πείσει πιο πολλούς από μας ότι είναι ιερό δικαίωμα η εργασία που κάνουν να τους φυλάνε αυτούς αλλά και τον πλούτο που απέκτησαν από εμάς. Οπότε θα σε σαπίσουν στο ξύλο γι αυτό κάτσε στ’ αβγά σου».

Βέβαια δεν έκατσα στα αβγά μου, διότι δεν έχω ούτε πια αβγά, αλλά τρελαίνομαι με αυτά που πίστεψα τόσα χρόνια και έτρεχα ως μαλάκας. Τρελαίνομαι που ανακαλύπτω με τη μία ότι οι παπατζήδες με δούλεψαν χοντρά. Με λίγα λόγια, διαπίστωσα ότι εκτός από το θλιβερό στο πέρασμα των αιώνων «Ψηφοφόρος και Μαλάκας», υπάρχει και κάτι πολύ πιο θλιβερό που πραγματικά πονάει αφόρητα.

Να με έχουν καταστήσει «Άνεργο ψηφοφόρο και πεινασμένο Μαλάκα».